Dożynkowe Święto

Dawno nie pisałam, ale doprawdy byłam usprawiedliwiona. Całkowicie bowiem pochłonęły nas prace przy przygotowywaniu Dożynek. A przede wszystkim przy remoncie naszej kaplicy - świetlicy. Jak wiecie pomieszczenie było w dramatycznym stanie, a przecież to u nas miała odbyć się uroczysta Msza Dożynkowa! Najpierw zbierałyśmy pieniądze. Wsparli nas sponsorzy z okolicznych ( i mniej okolicznych) firm, dołożyli się mieszkańcy, a wpłacali wszyscy - jak jeden mąż i jedna żona:-))). Koniec końców udało się uzbierać na nowe okna, bo w starych nie dość, że było gniazdo mrówek, to jeszcze strach było się dotknąć, bo mogły powypadać... Udało się też uzbierać na materiały budowlane, choć jeden ze sponsorów w nieelegancki sposób wystawił nas do wiatru. Dość powiedzieć, że w kaplicy spędziłam niemal w całości ostatnie trzy tygodnie. Od rana do wieczora, z przerwami na dopieszczanie przetworów przygotowywanych przez Ciocię, robienie sera i pracę zawodową, którą zaniedbałam przez ten czas okrutnie. Bez Cioci niechybnie bym zginęła... Wieczorami padałam bez sił na łóżko i zasypiałam kamiennym snem. Ostatni tydzień to już było prawdziwe szaleństwo. Bo ściany schły powoli, farba nie chciała się gdzieniegdzie trzymać, a tynkować trzeba było kilkakrotnie. A tu jeszcze czekało nas robienie wieńca, ozdabianie kaplicy, zbieranie kwiatów do bukietów i pieczenie chleba, bo Pani Wójt właśnie mnie powierzyła to zaszczytne zadanie. I w ten sposób na moje pierwsze dożynki upiekłam bochen domowego chleba. A właściwie trzy bochny. Jeden - na ołtarz, drugi - dla księdza proboszcza, a trzeci do naszego wieńca. W piątek, przed dożynkami, z pracy, z Poznania przyjechał Wojtek i od razu został wciągnięty w wir przygotowań. I powiem Wam, że dożynki udały się niesamowicie! Było zdumienie i zachwyt księdza proboszcza, który nic nie wiedział o remoncie, byli goście, były wieńce, przed kaplicą czekały pięknie przyozdobione bryczki zaprzęgnięte w konie z pobliskiej stadniny w Rzecznej i od naszych gospodarzy. A na festynie dożynkowym też atrakcji było co niemiara. Nasz wieniec - jakby nie było zbiorowy debiut zajął trzecie miejsce, szaszłyki i ciasta przygotowane na stoisko Stowarzyszenia robiły furorę, a my bawiliśmy się doskonale. Imprezę można więc uznać za udaną! A co działo się w tym czasie w Siedlisku - o tym następnym razem:-)))

Prace remontowe:

Zbieramy zielone...

Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody... Nie, nie wrzucała, ale wiła z pewnością:-)))

Podczas mszy:

Ciocia czyta:-)))

Niesiemy z Jadzią kosz z darami

O ten, a w koszu plony z Siedliska pod Lipami oraz z ogrodów Sąsiadek:-)))

Moja duma. Piękny, duży i okrągły...

Przed kaplicą:

Na festynie

A więcej zdjęć na stronie Stowarzyszenia "Dwie Wsie"