Nie mam tytułu

No nie mam tytułu dla tego posta. Bo ani to podsumowanie roku, ani temat jakiś konkretny. I nie mam. Dziwnie jest. Za oknem piękne światło i nasza brzoza wygląda jakby była rozświetlona od środka. Temperatura oscyluje w okolicy 10 stopni na plusie i w ogrodzie kwitną przeróżne roślinki (chociaż powinny spać roślinnym snem sprawiedliwego). Nie mam nic przeciwko takiej " zimie", ale trochę śniegu i ciut mrozu by się przydało. Po pierwsze chcielibyśmy ( ba - musimy! ) zrobić zimowe sesje zdjęciowe, po drugie nasza stara pralka wyzionęła ducha i trzeba nabyć nową. Problem w tym, że... nie da się dojechać, bo droga zamieniła się w bajoro. Wypatrujemy więc śniegu jak kania dżdżu.
Inna sprawa, że w sumie tej " zimy" śnieg już był. Przywiał go niejaki Ksawery i przez dwa dni było bialusieńko,  acz wietrznie i ciemno bo przez 20 godzin nie było prądu. Żałuję, że nie wykazaliśmy się refleksem i nie pojechaliśmy w te pędy w Polskę co by zdjęcia cyknąć...
A co do podsumowań - rok był trudny. Nie, nie najgorszy, bo bywały już dużo bardziej pod górkę. Ale trudny i bez jakichś spektakularnych wzlotów. Ogólnie mało satysfakcjonująco. I oby ten nadchodzący był choć troszeczkę lepszy (Ty to możesz sprawić Dobry Panie) bo jak nie to ja już nie wiem.
W ramach działań terapeutycznych piekę chleby. Do tej pory też piekłam, ale na drożdżach. Teraz wspięłam się o szczebelek wyżej i piekę na zakwasie. Zakwas wyhodowałam sama i nadal go jeszce dokarmiam, żeby był fest dojrzały. Teraz rano robiąc "obrządek" wypuszczam psy, sprzątam kotom, karmię tą dziką bandę i...karmię zakwas, a on odwdzięcza się pięknie pachnąc i bombelkując. Zapach okazał się kuszący też dla małej myszki. Mój zakwas trzymałam czule owinięty kocem, przy kaloryferze, w pokoju. Rano jak zwykle podkarmiłam, zamieszałam i odstawiłam otulony. Wieczorkiem chciałam nastawić zaczyn, zaglądam, a tam pogryziona ściereczka, którą dodatkowo był owinięty kamionkowy baniaczek z zakwasem. Na szczęście amatorka żytnich aromatów nie dostała się do zakwasu, ale nasze oburzenie nie miało granic. 10. Słownie dziesięć kotów pokłada się po pokoju, a mysz robi co chce! Skandal po prostu. Nawet szantaż, że obsmaruję te leniwe futra na blogu i cała Polska się dowie jakie z nich sieroty nie pomógł. Zakwas wywędrował do szafki kuchennej, a mysz jak mi się wydaje nadal gdzieś tam jest. Może Salcia ją złapie, bo choć najmniejsza to jako jedyna wykazała pewne zainteresowanie. Strasznie leniwe się te moje koty zrobiły. Bęcek robi się coraz grubszy. Jeszcze trochę i myszy na jego widok kolki ze śmiechu podostają, bo już jak siedzi, to mu się brzuszek na łapkach układa. I nie dostaje jeść więcej niż reszta... Ale piękny jest przy tym niebywale:-)))
I cóż - to ostatni post w tym roku. Życzę Wam więc wszelkiej pomyślności na ten nowy, jak zawsze niosący nadzieję rok!
Asia

Bęcek w nastroju leniwym

I jeszcze bardziej leniwym:-)))

Wiosna, panie dziejku, wiosna! Nagietek zakwita!

 I rumianek

Jasnota też nie odpuszcza

Jeszcze trochę grudniowych zieloności

A przecież powinno być tak:

I tak:

Aczkolwiek niekoniecznie tak wietrznie jak przed opadami śniegu. Ksawery omal nie wyrwał drzwi od stodoły, a nasza brzoza bujała się niczym na filmach grozy.

Jednak pieczenie chleba jest dobre na wszystko!

Zaczyn (obowiązkowo w kamionkowym garnku):

Wyrastanie:

Tu wyrastanie "zbiorcze". Piekłyśmy wspólnie z sąsiadkami:-)))

A tu już gotowe chleby. Ten smak i zapach...

I na koniec - łaciatki w wydaniu parapetowo - ozdobnym.

Do Siego Roku!