Konie, sery, warsztaty - czyli co nam w duszy gra...

Zakochałam się. Konie fryzyjskie mnie urzekły. Przystojniak z powyższego zdjęcia to jeden z trzech fryzów ze stajni w Galinach. Wszystkie trzy są kare, dumne i piękne. Mimo, ze podczas wyjazdów warsztatowych głównie absorbują mnie nasi gości, sery, które robimy i chleby - zawsze jednak znajdzie się chwilka na pozachwycanie się. I jakoś tak się składa, ze zazwyczaj warsztaty mamy w miejscach, gdzie są także i konie...przypadek? Od dawna nie jeździłam konno. Po dosyć dramatycznym upadku, kiedy to ja wzięłam przeszkodę, a koń wyhamował przed nią, został mi uraz. Są jednak takie chwile i takie konie, ze nie mogę się oprzeć:-))) A uczyłam się jeździć w Stadninie Koni w Kadynach. Było to pod koniec lat 80-tych. Kadyny były wówczas znanym i cenionym wśród koniarzy miejscem. Nauce poświęciłam całe wakacje pracując w stajniach w zamian za jazdy. Pamiętam pewnego ogiera. Miał na imię Gotyk i był potężnym przedstawicielem  rasy wielkopolskiej. Otóż ten gniady przystojniak z urokliwą strzałką zwykł był podgryzać dziewczyny. Gryzł wyłącznie przedstawicielki naszej płci i wyłącznie w jedno miejsce...w pupę. Każda nowa adeptka była kierowana przez chłopaków do boksu Gotyka...Mieli niezły ubaw. Koń też. Potem Kadyny z lekka podupadły. Ponoć niedawno znalazł się kupiec na stajnie. Może odzyskają dawny blask? Przecież również folwark i stajnie w Galinach były w fatalnym stanie, gdy przeszły w ręce obecnych właścicieli. Dzisiaj to jedne z najlepiej utrzymanych stajni jakie znam...

A same warsztaty w pałacu w Galinach udały się nadzwyczajnie:-))) Zrobiliśmy kilka serów, upiekliśmy chleby z chrupiąca skórką, przejechaliśmy się bryczka i spędziliśmy wieczór przy ognisku popijając wytwarzane na miejscu nalewki:-)))

Praca wre...

Nasi rekordziści - by wziąć udział w warsztatach pokonali 7400 km. Przybyli z Konga, w Afryce:-))) Pozdrawiamy serdecznie!

Czekamy aż się zrobi skrzep...

Ruszamy!

Nadchodzi zmierzch...płonie ognisko i szumią knieje ( w oddali szumią )

I jeszcze pozostali mieszkańcy Galin ( acz nie wszyscy bo bardzo ruchliwi byli:-))) )

A teraz robimy skok przez pół Polski i przemieszczamy się do Stajni Rudej w niewielkiej miejscowości KIKI w województwie łódzkim. Tak, tam też robiłam warsztaty. Do Rudej dojechałam bla bla carem, albowiem w naszym autku szlag trafił łożysko i musiał się nim zająć mechanik. Bla bla car okazał się być genialnym i niekosztownym rozwiązaniem. Tylko musiałam dokonać ostrej selekcji przy pakowaniu... Udało się zmieścić wszystko w jednej torbie. A miałam ze sobą: garnki dla warsztatowiczów, łyżki ( specjalne do wyrobu sera ), sitka do handkasa, formy do goudy, podpuszczki, tudzież inne akcesoria serowarskie. Oraz ciuchy na 6 dni. Dojechałam wieczorem, popróbowałyśmy z Rudziutką naleweczek i padłam. Rankiem przyjechała pierwsza grupa - przez pierwsze dwa dni prowadziłam warsztaty dla Polskiego Związku Głuchych Oddział Łódź. Jak widać na poniższym zdjęciu sery wyszły smacznie:-)))

Kolejne dwa dni to już warsztaty dla grupy zaawansowanej. Robiliśmy między innymi camemberty:-)))

Konie ze Stajni Rudej:-)))

I Karminka. Pies, który wazy tyle, co 1/4 mojego kota...

To tyle na dzisiaj. Jeśli chcecie relację z życia w żuławskiej dżungli to piszczcie:-))) ( osty już dawno przerosły człowieka...)
P.S. Zapomniałam! W lipcowym numerze Claudii w artykule " Niezapomniane lato w Polsce" wśród zaprezentowanych miejsc w stylu slow food znalazła się też i nasza Akademia Siedliska pod Lipami:-)))