Powalentynki

Walentynki u nas nierozerwalnie wiążą się z rocznicą. W tym roku stuknęło nam już wspólne 24 latka. Kawał czasu, jakby nie patrzeć. Co do romantyzmu - hmmm... W dniu rocznicowym, czyli konkretnie 12 lutego, Wojtek leżał " jak z diabła skóra " ( tak mawiał mój dziadek ) i rzęził pokasłując. Zmogło go. Za prezent uznałam brak gorączki, bo wówczas właściwie czułabym się jak pielęgniarka na OIOMIE. W walentynki natomiast mieliśmy w świetlicy wiejskiej warsztaty serowarskie. I nie były to " jakieś tam, kolejne sobie warsztaty" lecz warsztaty inaugurujące działalność wyremontowanej w ramach projektu z funduszy unijnych świetlicy. Projekt ten w czasie realizacji niemal mnie wykończył ( i wykańcza nadal bo jeszcze wniosek o płatność...) więc i wydarzenie niebagatelne. Było 28 osób! Część pań przyszła z ciekawości, ale spora grupa faktycznie z zapałem i uwagą warzyła sery. Nie wyłączając pani Wójt i prezeski LGD Łączy nas Kanał Elbląski, Stasi Pańczuk, bez której z projektu byłyby nici, bo wspierała i wspiera z całych sił. Polecam Waszej uwadze zdjęcia wnętrz świetlicowych. Projekt i wykonanie jest dziełem ekipy elbląskiej z firmy Design. Fajne, prawda? I pierwszy raz trafiła mi się ekipa budowlana, która można było pozostawić przy robocie. Zazwyczaj trzeba stać nad takim fachowcem jak kat nad dobrą duszą i pokazywać paluszkiem: " o, zobaczy pan, jeszcze tam ma pan nie zrobione...". A tu - proszę. Robota aż furczała w rękach.
Co do romantyzmów walentynkowych...jakby to powiedzieć...Wojtek wspiął się na wyżyny. Przyjechał Jacek, czyli nasz szwagier od cudów remontowych i wzięli się chłopaki za łazienkę. Dostałam więc nową umywalkę, niecieknącą baterię umywalkową i...taaadaaam! - nowy kibel! Szczyt romantyzmu, nieprawdaż? Ale kto zna naszą drogę przez mękę z kanalizacją, szambem itp ( ci co widzieli wiedzą o co chodzi ) - ten nie będzie się dziwił mej radości. Prezent doceniam!
Asia