Nowe życie

Tak, dobrze widzicie. To jest nasze nowe życie w Siedlisku. Nie wytrzymaliśmy długo tej pustki po śmierci Miluni. Mila i Niuniuś śniły mi się nocami, że są, że czekają na nas, że można wtulić się w puchate futro berneńskie. Budziłam się rano i w pierwszym odruchu szukałam ich. A moich psów nie było... Omek większość czasu spędza na drzemkach. Wiadomo - 18-letni pies potrzebuje dużo snu - i był smutny. On też budził się w nocy. Kiedy więc pojawiła sie informacja o małym berneńczyku szukającym bezpiecznej przystani, nie zastanawialismy się długo. Wsiedliśmy w samochód i pomknęliśmy. Przywieźliśmy do domu małego niedźwiadka i zaczęliśmy zastanawiać się nad imieniem. Musiało być królewskie i waleczne...

Cały wieczór patrzyliśmy na szczeniaka i zastanawialiśmy sie kim jest...
Moja pierwsza myśl była: Cheddar. Bo wiecie, sery, Akademia, tak mi się skojarzyło. Cała rodzina stwierdziła, że nie ma opcji. To jest PIES, a nie ser. Małemu też się nie spodobało. Na próbę nazwania go imieniem Cheddar obszczekał mnie bardzo znacząco...
Może więc Aslan? Szlachetny, królewski i wspaniały. Wojtek mówi: eee, nie pasuje mi. Ciocia: co to za imię? ( nie zna Opowieści z Narnii ). Szukamy dalej.

Może Ragnar, król Wikingów? Na co Ciocia: ale jak to zdrabniać, język można sobie połamać!

Propozycja Ewy: może Puszek? Jak trójgłowy pies - stróż z Harrego Pottera. Reakcja wszystkich: Puszek??? Nieee!

Przelecieliśmy imiona władców wszelakich. No przecież nie Mieszko albo Bolesław...
Aż tu nagle olśnienie! Gustaw. To przecież jest Gustaw! Jakby nie było imię królów Szwecji. Zawołaliśmy małego: Gustawie... Popatrzył na nas i w podskokach przybiegł.
Ma w tej chwili 9 tygodni. Rośnie jak na drożdżach, ale i tak na razie do walecznego Gustawa mu daleko. Przedstawiam Wam Gucia!
Nasze małe, berneńskie słoneczko:-))
Pozostałe zwierzaki wyrażają pewne zdegustowanie małym, brykającym, obgryzającym wszystko i wszystkich szczeniakiem.
Makbet i Kartezjusz najchętniej ewakuują się na dach.

Elmirka siada nieco niżej, acz też na bezpiecznej wysokości:

Gostek obserwuje wszystko bezpiecznie schowany za ścianą zieleni:

Pozostałe koty podchodzą do nowego członka rodziny z wyrozumiałością. Wujek Ryś go wymyje, Salcia chce się bawić, a Tosia go wychowuje ( ale z matczyną czułością, jak walnie to bez pazurów).
Omułek patrzy na wszystko z wyrozumiałością i pewną wyższością i wygląda na zadowolonego:

A my już oszaleliśmy na punkcie naszego Gucia. Jest wybitnie inteligentny, melduje chęć wyjścia na dwór ( co prawda nie zawsze, ale stara się, stara!) Przybiega na zawołanie, obgryza co się da i jest absolutnie cudowny. Milunia, Niuniuś, Czoperek zawsze będą z nami - w naszych sercach, w naszej pamięci. Lecz w domu musi być życie! Musi być radość i pies obrońca!