Torba hand made I zastępcza muza

Długo szukałyśmy z Ewą torby do szkoły. Miała być ciemno szara, albo czarna, z czerwonymi elementami, lekka, pakowna, wygodna, praktyczna I mocna. Nie znalazłyśmy. Albo materiał był nie taki, albo kształt, albo wielkość, albo cena - zdecydowanie za wysoka. Cóż było robić. Przerzuciłam szafy w poszukiwaniu materiału – był. Ciemny, gruby, plastyczny. Idealny! Pomyślałam chwilę I siadłam do roboty. I w ten sposób w ciągu dwóch dni uszyłam torbę co się zowie! Użyty materiał to wełna płaszczowa, na podszewkę kupiłyśmy bawełnę w czarnym kolorze z deseniem w białe kwiatki. W środku jest kieszonka zapinana na zamek błyskawiczny ( trzy razy wszywałam skubańca...). Torba ma też podręczną kieszonkę zewnętrzną zapinaną na zatrzask. Zatrzaski są również zapięciem całej torby. A czerwone elementy? Guziki. Wahałyśmy się, czy naszywać aplikacje w kropy, czy zdecydować się na opcję guzikową. Po wizycie w pasmanterii wątpliwości znikły:-))). Torbę szyłam ręcznie. Maszyna do szycia od lat nieużywana “ robi” za stolik pod akwarium. Ale coś czuję, że trzeba ją będzie reaktywować. Bo następna będzie torba dla mnie, a córa ma już pomysł na spódniczkę. I w ten sposób wróciłam do szycia. Bo swego czasu, w liceum szyciem całkiem nieźle zarobkowałam obszywając pół szkoły łącznie z gronem pedagogicznym....
A zastępczą muzą pod nieobecność Wojtka została Scalia. Najmniejsza z Barokowych kotków I najbardziej milusińska. Kiedy piszę układa mi się na karku owijając wokół szyi, mruczy wniebogłosy, pogryza od czasu do czasu koniuszek ucha I niesie natchnienie:-)))

Pasek wzmocniłam taśmą wszytą do środka. Torba układa się miękko, mieszcząc wszystkie niezbędne rzeczy.



Asymetryczna kieszonka na przydasie



Kieszeń wewnętrzna



Elmirka pakuje się do szkoły:-)))



Muza zastępcza i zaspany Kajtuś vel Kartezjusz.



Scalia morduje Makbeta ( chociaż on jest od niej dwa razy większy...)



Przeżyłem!



A życie jest piękne!