Sprawność tynkarza i malowanie

Wspominałam ostatnio, że po wyczynach hydrauliczno-elektrycznych zamierzam zająć się tynkowaniem. Słowo się rzekło, kobyłka u płota, jak mawiali starożytni Żuławiacy. Ściana w naszym pokoju straszyła przez dobry rok. Niczym nie pokryte płyty karton-gipsu były jak wyrzut leniwego sumienia. Ale nie było opcji. Ścianę należało zaizolować i od zewnątrz i od środka, bo zniszczona była okrutnie, nieszczelna i wiatr rozwiewał włosy siedzącym w jej pobliżu, w pokoju. Tam gdzie się da staramy się zachować oryginalne, stuletnie bale na ścianach, ale nie zawsze jest to możliwe. W tym przypadku – nie było. A dopasowywanie szalunku z desek – tym bardziej nowych -wydawało mi się nieco bez sensu i – co tu kryć – trąciło boazerią. Jednocześnie nie bardzo mogłam sobie wyobrazić wygładzone cekolem karton-gipsowe płyty w sąsiedztwie steranych życiem dech na pozostałych ścianach. Padło więc na nieregularnie kładzony tynk. Rączką swoją delikatną ujęłam więc szpachlę i “ poleciałam”. Na początku szło ciut niewprawnie. W końcu było to pierwsze tynkowanie w życiu. Nie licząc gładzi i gipsu nakładanych na ściany w kuchni. Ale już po pół godzinie szło jak z płatka. Gdy tynk wysechł przyszła kolej na kolor. Obłożyłam się katalogami farb i padło na “jesienną jarzębinę”. Wyglądała na uroczo ceglastą. Cóż – było to tylko złudzenie, bo w praktyce bliżej jej było do przydymionego różu... Nabyłam więc pigment w kolorze cegły i osobiście wymieszałam osiągając pożądany odcień. I oto jest. Nieregularna, malowana gąbką i wyglądająca na starą i wiekową ściana. Do której idealnie pasują moje ukochane zasłony. Ha! Nie ma rzeczy niemożliwych. Teraz biorę się za obramowania pozostałych okien i malowanie łóżka...

Tu wyraźnie widać fakturę ściany. Kolor jeszcze ciut mokry.




Nareszcie Wojtka portret " z epoki" jest należycie wyeksponowany:-)))



A na koniec Kajtuś śpiący snem sprawiedliwego na wąziutkim rancie telewizora. Czasami na tv spoczywa tylko środek kota, a wszystkie łapki i ogon zwisają mu po obu stronach:-)))




PS. A przede mną jeszcze kładzenie podłogi w kuchni. Nareszcie znalazłam odpowiednie płytki. Ale w kafelkowaniu przynajmniej już mam wprawę...

PS. 2 Wojtek jeszcze ściany nie widział...