Wiejskie klimaty

Nie tylko my robimy swojskie wędliny:-))) Odwiedziliśmy w zeszłym tygodniu wytwórcę prawdziwie domowych wędlin. Otóż dla miesięcznika " Kuchnia" robiliśmy reportaż o pewnym gospodarstwie agroturystycznym, w którym robi się zaiste smakowite rzeczy. Szynki, kiełbasy, pasztety i inne cuda. A do tego wiejski chleb na zakwasie. Mogliśmy porównać smak szynki naszej i tej od Tadeusza, czyli z gospodarstwa "Vitalis". Trudno nam zdecydować, która lepsza. Tym bardziej, że nasze robiliśmy kierując się radami mistrza masarskiego szalejącego ze swoimi recepturami we wspomnianym gospodarstwie właśnie. Lubię tam jeździć. Ba - w ogóle lubię Wysoczyznę Elbląską, a właśnie tam swoją farmę założył Tadeusz. Rogacizna ( znaczy się krowy ) które hoduje Tadeusz wyglądają niesamowicie w naszym krajobrazie. To futro i rogi:-))). Nie napiszę nic więcej, przeczytacie w "Kuchni":-))) Taka będę, a co:-))) Ale parę fotek pokażę...
A potem pomknęliśmy na spotkanie wiejskie. Nie pamiętam, czy pisałam, że razem z sąsiadami założyliśmy stowarzyszenie " Dwie Wsie". Pomalutku krystalizuje nam się kierunek działalności. Będziemy chciały ( bo w stowarzyszeniu przeważają kobiety )tropić ślady dawnej kuchni żuławskiej. Bo chociaż u nas ludność napływowa, to jednak i trochę przekazów ustnych się ostało, i każda z nas ma swoje, ukochane przepisy, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Na poprzednim spotkaniu tylko opowiadałyśmy o naszych kulinarnych wspomnieniach. Jadzia opowiadała o czarninie i dziczyźnie, Celina też o mięsiwach na różne sposoby i ciastach, które przyrządza tak, że nikt im się nie oprze. Ela jest specem od sałatek, Tereska robi rewelacyjne pierogi, a Gosi babcia piekła takie chleby, że wspomnienie o nich nadal krąży po wsi. Nie dziwne więc, że następne spotkanie postanowiłyśmy zrobić degustacyjne. Mimo, że siedziba stowarzyszenia jak na razie jest u nas, spotkanie urządziłyśmy u Jadzi. Bo do nas chwilowo dojazdu nadal niet... I było pysznie! Bo i dziewczyny są fantastyczne, i stół udało nam się zastawić po brzegi. Może nie wszystkie potrawy były tradycyjne i typowo żuławskie - ale na pewno były pyszne:-)))
Pasztet z dzika autorstwa Jadzi wzbudził uzasadnione zachwyty, sałatka Eli zaskakiwała indyjskim posmakiem i nie można było skończyć jej jeść, Celina zaskoczyła nas zapiekanką rybną ( muszę wycyganić przepis:-))). Nie sposób wymienić wszystkich potraw. Na deser miałyśmy biszkopt z galaretką i rogaliki mamy naszego sołtysa. Rozpusta! My przynieśliśmy naszą szynkę, dżemy, syropy z czarnego bzu i mniszka lekarskiego i chleb na zakwasie od Tadeusza ( bo mi ostatnio okrutny gniot wyszedł...) Tylko Wojtek czuł się ciut nieswojo, jako że był rodzynkiem w naszym babskim towarzystwie. Kuchnia żuławska jak się okazuje to jak dotąd bardzo tajemniczy temat. Bo w zasadzie zanikła. W wichrach historii niewiele zostało świadectw o tym jak żyli dawniej tutejsi mieszkańcy. Na razie moje śledztwo naprowadziło mnie na kilka śladów. Nad odtworzeniem dawnych, żuławskich smaków pracują członkowie stowarzyszenia " Żuławy Gdańskie", a pan prof. Andrzej Januszajtis z Gdańska też tropił ślady kuchni Żuław Gdańskich. Na razie wiem na pewno, że pomiędzy kuchnią na Żuławach Gdańskich i Elbląskich było kilka zasadniczych różnic. Zwłaszcza jeśli chodzi o potrawy z ryb. Bo u nas przeważały ryby słodkowodne, dostępne w jeziorze i okolicznych rzekach. A tam królowały śledzie, flądry i dorsze. Ale o tym napiszę innym razem, bo na razie śledztwo trwa...

Tadeuszowe szynki w oparach dymu...


Żuławskie ( i nie tylko ) smakowitości



Bardzo miło obraduje się w takich warunkach:-)))




A teraz do roboty:-))) Ta śliwa przemarzła w ubiegłą zimę. Przez cały sezon była kompletnie łysa. I nadszedł czas wycinki... Trzeba drzewo przesuszyć przed następnym wędzeniem. Łatwo nie było...



Makbet dostarcza nam rozrywek...Czy widzieliście kiedyś kota tej wielkości, w takim koszyczku, a w dodatku śpiącego w takiej pozycji?!!!



P.S. Tak siedzę przy kompie, zerkam w okno i co widzę? Myszołów goni krogulca! A wczoraj nad naszym sadem przemknął młody bielik. I weź tu pracuj w tych warunkach, człowieku....