Majowo Mi

To był szalony i raczej nadaktywny tydzień, a właściwie nawet dwa tygodnie...Najpierw pojechaliśmy na reportaż do pewnego " smakowitego" miejsca ( szczegóły niebawem:-))) ), po drodze odwiedzając jeszcze dwie fantastyczne miejscówki na Warmii ( szczegóły również niebawem...), a potem nieubłaganie zaczął zbliżać się termin złożenia w imieniu naszego Stowarzyszenia wniosku o dotację na remont świetlicy wiejskiej. A wniosek jak wiadomo sam się nie napisze. Spędziłam więc urocze trzy dni odwiedzając liczne instytucje i urzędy celem skompletowania dokumentacji, oraz równie cudną noc na pisaniu wniosku, by rankiem ciut świt koło &.)) pojawić się w naszym LGD celem sprawdzenia wniosku, bo jednakowoż był to mój debiut. Po uzyskaniu akceptacji można było jeszcze tylko skoczyć do Pani Wójt po podpis na zgodzie na remont, po czym ustawić się w kolejce, żeby złożyć wniosek. Jako, że reprezentację w Stowarzyszeniu mamy dwuosobową czas ten spędziłam w miłym towarzystwie jednej z naszych wiceprezesek - przefajnej pani Sołtys sąsiedniej wsi. A w kolejce towarzystwa dotrzymywał nam ksiądz proboszcz, który również składał wniosek. Przyznaję, że go nie poznałam w pierwszej chwili. Jednak kontrast pomiędzy księdzem oglądanym zazwyczaj w sutannie, a tym w kombinezonie motocyklisty, spotkanym w kolejce był raczej piorunujący. Wiedziałam oczywiście, że nasz proboszcz jest motocyklistą, ale wiedzieć, a zobaczyć na własne oczy to dwie różne rzeczy! No i muszę przyznać, że czarny ścigacz stojący obok mojego Jeepika "przemówił do mnie", albowiem motory lubię prawie tak samo jak jeepy:-))) Tak więc wniosek został złożony, a my możemy tylko czekać, w międzyczasie porządkując pomieszczenia świetlicy. W ogrodzie mamy zielone szaleństwo. Zaniedbany nieco przez te wariackie dwa tygodnie ( bo Wojtek też " na robotach ) zielsko zawładnęło naszym ogrodem całkowicie. I mamy teraz mały problem... W części ogrodu ( tej najbardziej zarośniętej ) zalęgły się modliszki. Białe i zielone. I teraz nie wiem - kosić, czy nie kosić? Oto jest pytanie! Na razie zrobiliśmy wykoszone trakty wśród zielska i obkosiliśmy dookoła drzew. Taki mały kompromis pomiędzy nami, a rozszalałą przyrodą:-))) Bzy kwitną oszałamiająco pachnąc, kwitnie moja ulubiona brunera wielkolistna, a lada moment rozpękną się kosaćce i piwonie. Świat dookoła też zachęca do rowerowych wypadów soczystą zielenią. Ostatnio nawet naszą Ewę skusiło! A poza tym niemal nic się nie dzieje. Chociaż nie! Mieliśmy akcję antyopryskową. W sobotę wybraliśmy się na pieszy spacer z psami - polnymi drogami, do sklepu w pobliskim Lisowie. Wracając zauważyliśmy na drodze podejrzane, białe kałuże. Wzięliśmy berny na smycz, co by się draństwa nie napiły i przystąpiliśmy do oględzin białego czegoś. Po dokładnym obwąchaniu padło na herbicydy. Im bardziej zbliżaliśmy się do domu tym zapach był bardziej wszechogarniający. Wdrapaliśmy się na zarośnięty wał nad rzeką i przedzieraliśmy się przez zielsko do pasa. Tu cuchnęło nieco mniej. Traktor pryskał tuż koło nas. W wietrze i w środku dnia!. Zanim jednak zdobyłam telefon do zarządcy ( bo pola koło nas należą do duńskiej firmy - giganta ) traktor odjechał. Pośmierdziało jeszcze trochę i zapach się rozwiał. I cóż widzimy i czujemy niedzielnym rankiem? Dalsze opryski! Tu już mnie siekło. Zadzwoniłam do zarządcy. Ten po chwili się...rozłączył. O rzesz ty, myślę sobie! Po naradzie ze wspomnianą wyżej panią Sołtys postanowiłyśmy zatelefonować do pani Wójt. Panią Wójt siekło. Zadzwoniła do wicewójta odpowiadającego między innymi za sprawy związane z rzeczoną, duńską firmą i ochronę środowiska. Wicewójtem też trzasnęło. Po bezowocnych próbach skontaktowania się z zarządcą, zadzwonił...na policję. Ponieważ opryski środkami roślin dozwolone są wyłącznie po zmroku i przy bezwietrznej pogodzie. Ze względu na zagrożenie dla pszczół. Zanim policja zdążyła przyjechać traktor zjechał z pola, a do mnie zadzwonił zarządca tłumacząc się niemożnością skorzystania z telefonu... I zarzekał się, że to nie herbicydy, tylko nawóz. Ja tam nie wiem. Nawóz cuchnie inaczej. Ma podjechać i pokazać książkę prowadzonych prac polowych. Pożyjemy, zobaczymy. Morał z tego taki - odkąd jako sąsiedzi zjednoczyliśmy nasze siły mamy większą moc oddziaływania. To raz. Drugi morał - zawsze warto przeciwdziałać głupocie ludzkiej. Bo a nuż się uda... W tajemniczym, smakowitym miejscu były takie cuda....

A u nas kwitną bzy...

Czy ktoś zna tę roślinkę? Dostałam ją w pakiecie z innymi. Darczyni też nie wie co to:-)))

Brunerki

Biała kocimiętka ( uwielbiana przez naszą czarną Norkę:-)))

Rozszalały rabarbar

Następna niezidentyfikowana roślina z mojego ogrodu...

Ryszard w ulubionej pozie...

A tu już wyprawa: Malowniczy staw w pobliskich Nowych Kusach:

A jedzie się tam taką drogą:

Mijając spowite cieniem wąwozy z połyskującym strumieniem...

I na koniec stareńki, kwitnący głóg przy naszej drodze gminnej. Ten krzew i jego "kuzynów" uratowałam przed wycinką zasłaniając je własną piersią. I są, kwitną, dają schronienie ptakom i dorodne owoce jesienią:-)))

Trzymajcie się kochani, a ja idę walczyć z zielskiem...