Nuda? Niemożliwe!

Za oknem parność nad parnościami. Słoneczko przygrzewa i ogólnie jest cudnie. Co prawda mam za sobą maleńką, pourodzinową depresję, ale doprawdy - w tym roku niemal niezauważalną... A wszystko to dzięki licznym " atrakcjom", których jakoś nam nie brakuje. W urodzinowy dzień wszystko zaczęło się normalnie. Wstałam. Spojrzałam na siebie, stwierdziłam, że mimo upływu kolejnego roku specjalnych zmian nie stwierdzam, po czym wsiedliśmy na nasze dwukołowe rumaki i pomknęliśmy do Weklic na wykopaliska. Ponieważ zamierzam napisać na ten temat reportaż.
Wyobraźcie sobie, że dwa tysiące lat temu jezioro Drużno było o wiele, wiele większe niż dziś. Jego wody sięgały aż na Wysoczyznę Elbląską. Nad brzegiem tych niebywale rybnych wód powstała osada. Z niedalekiej Skandynawii przybyli nad Drużno tajemniczy Goci. O " naszych" Gotach jak na razie wiemy niewiele. Mniej więcej wiadomo, gdzie była osada. Na prace archeologiczne w poszukiwaniu jej pozostałości - nie ma kasy - ale od lat prowadzone są wykopaliska na cmentarzysku. Pierwsze odkryte groby pochodzą z I wieku naszej ery. Ostatnie z IV wieku ne. Goci zadomowili się na naszych terenach i osada trwała przez blisko 400 lat. Dotąd zlokalizowano prawie 600 miejsc pochówku. Pani archeolog Magdalena Natuniewicz - Sekuła, prowadząca wykopaliska, o Gotach może opowiadać bez końca. Opowiadać z błyskiem w oku i bardzo, bardzo zajmująco. Na początku tygodnia w jednym z grobów odkryto drewniane, rzymskie, nieźle zachowane wiadro z okuciami ( przypominam - dwa tysiące lat!!!!), a przy nas studenci trafili na bursztynowy wisior, który dawno temu zdobił dekolt jakiejś gockiej piękności. We wtorek jedziemy na zdjęcia do muzeum w Elblągu, a kiedy i gdzie ukaże się reportaż - dam znać!
Kiedy już dotarliśmy do domu w charakterze zziajanych i wykończonych, a także zjaranych słońcem rowerzystów, oczom naszym, w kuchni ukazała się kałuża. Pod lodówką. Pierwsza myśl była - korek wywalił. Niestety nie. Druga myśl - kabel wylazł z kontaktu... Wyjęłam produkty spożywcze, poupychałam je po szafkach chroniąc przed hordą łakomych kotów i dalej wywlekać lodówkę z kąta. Po wywleknięciu okazało się, że i kabel i kontakt są ok. I tu nastąpiła konsternacja. Albowiem Ciocia zakomunikowała nam, że zauważyła w lodówce brak światła i " coś tam robiła " z żarówką. Tchnęło mnie i zaczęłam sprawdzać programator. Nic. Pozostał już tylko telefon do przyjaciela. Sąsiadka parę dni temu nabyła nową lodówkę, a stara jeszcze była w gospodarstwie. Zapytana sąsiadka bez problemów zgodziła się sprzęt na parę dni pożyczyć, bo przy temperaturach przekraczających 30 st. C. bez lodówki wytrwać niepodobna. Wojtek też wykonał telefon do przyjaciela i skumunikował się z naszym rodzinnym cudotwórcą technicznym, czyli szwagrem Jackiem. Jacek w pierwszym odruchu chciał rzucać wszystko i jechać do nas na pomoc padniętej lodówce. Acz po chwili namysłu stwierdził, że coś mu " nie gra". Bo gdyby siadł agregat - świeciłaby się światłość w lodówce. A tu - nic. I polecił bardziej zdecydowane działania przy programatorze. I wiecie co? Zaskoczył! Ciocia musiała go z całą siłą przekręcić...i po prostu wyłączyła sprzęt! No cóż. Przynajmniej mam teraz bardzo czystą lodówkę w bardzo czystym kącie. Bo wyszorowałam przy okazji wszystko dokładnie. A Wojtek skonkludował, że w zasadzie to w prezencie urodzinowym od Cioci dostałam 1000 zł. Bo już zdążyłam się z kasą na nową lodówkę pożegnać...
Wydawało się, że dzień spokojnie zmierza ku końcowi. Aż tu nagle z ogrodu doszedł do nas rozpaczliwy trzepot skrzydeł, ptasie okrzyki zgrozy i podejrzane odgłosy dochodzące z korony starej jabłoni. Biegnę galopem, gubiąc klapki i co widzę? MacBęcek w listowiu, pochylający się nad gniazdem gołębi grzywaczy. Samica na rozpaczliwca salwowała się ucieczką w chaszcze, a kot - morderca niewinnych ptasząt wywalił pisklaki z gniazda. Na szczęście do mordu nie doszło. Małe nie odniosły poważnych obrażeń. Zawezwany na pomoc Wojtek oderwał się od roboty i przytargał drabinę. Ewa odniosła protestującego z furkotem kota, któremu zaserwowaliśmy domowy areszt, a Wojtek ostrożnie umieścił pisklaki w gnieździe. Pień zabezpieczyliśmy w niestandardowy sposób, acz skutecznie, a gołębica do dzieci wróciła. Bęcek w areszcie spędził dwa dni. Wypuszczony dzisiaj - jak na razie do gniazda się nie przedarł i zleciawszy na pysio oddalił się z godnością.
A ogród rozkwita. Sami zobaczcie!

Na wykopaliskach

Dwa tysiące lat w dłoniach! To się czuje!

Gniazdo

Bęcek - zbój!

Antykocie zabezpieczenie pnia. Tak, tak - pień został owinięty nierdzewną blachą...

Ogrodowe szaleństwa...

Jeżówki

Liliowce

Trzmiel w tojadzie:-)))

Dziewanna - gigant ( ma koło 2 metrów...)

Ta zieloność to jest rabata w dawnej piaskownicy.

I na koniec - berneńskie łasuchy pasterskie