Fotorelacja porementowa:-)))

Udało się! Wojtek podrzucił kartę do aparatu po drodze, w trasie:-))) Zdjęcia może mało artystyczne, ale wybaczcie - jestem tylko prostą dziennikarką, a nie fotografem:-))) Jednak nie mogłam się już doczekać, żeby p[okazać chociaż kawałek mojej krwawicy...

Jedyna, murowana ściana w blibliotece otrzymała kolor podpatrzony na drzwiach najpiekniejszego z pięknych domu żuławskiego, czyl ponad 300-letniego domu krytego strzechą na Mierzei Wiślanej. Reportaż o nim mojego autorstwa znajdziecie na stronie:
Werandy Country

Obraz na ścianie naszej biblioteki dostałam lata temu od pewnego malarza - amatora, który nazywał się... Adam Mickiewicz. Ma dedykację, a ja mam do niego sentyment:-)))

Lecimy dalej:-)))

Z biblioteki przechodzimy do kuchni, gdzie za sprawą czarodziejskiej różdżki Mamy Wojtka oraz pracy szwagra naszego szwagra i mojej pojawiły się kafle. Po trzech latach chodzenia po betonie! Zaiste wielka rzecz!

Kafle są szare, lekko rustykalne i wpasowuję się wklimat starego domu. Na ścianie po stronie kuchenki po Nowym Roku pojawi się nierdzewka, która powinna dodatkowo rozjaśnić wnętrze:-))). Na blatach - koty.

Teraz widok na drugą stronę kuchni. Na swoją kolej czekają dechy na podłodze. Będą szlifowane i olejowane wiosną. Za to ściany są już wyczyszczone do żywego drewna!. Ściana okienna, pod parapetem na całej szerokości jest bardzo zniszczona. Poprzedni właściciele przybili do niej pomalowaną farbą olejną dyktę. My na razie odsłoniliśmy, grzejemy intensywnie i dajemy dechom odpocząć i wyschnąć. Jak przyjdzie pora - zakryjemy zniszczone drewno. Ale jeszcze nie mamy pewności, czy damy zabejcowaną pod kolor sklejkę, która wtopi się optycznie w całość, czy też stare dechy z odzysku, które jednakowoż będą nieco od ściany odstawać i zrobi się niby półeczka - szerokości minimum 6 cm, bo dechy swoją grubość mają, a trzeba by je przymocować do listewek. Pożyjemy, zobaczymy...

I zbliżenie na część jadalną. Na stole, w charakterze kota ozdobnego Agatka mojej Mamy.

Teraz kuchenny bonus:-)))
Agatka na ekspresie...

No dobrze, przechodzimy do przedpokoju, który kosztował mnie najwięcej pracy. Ściany tynkowałam osobiście, a ciemno stalową ścianę kominową kilkakrotnie. Bo cały czas wyłaziła paskudna plama od wilgoci z zeszłego roku. W końcu się udało!

To też były czyszczone bale na ścianie, robiony sufit i czyszczone oraz dorabiane drzwi.... Na kominowej ścianie nareszcie na swoje miejsce przeznaczenia powędrował obraz z Pracowni z Innej Bajki:-)))

Drzwi do Ewy potterówki były nowe - sosnowe. Teraz wyglądają tak:

Obok nich drzwi do " kazamatów" czyli piwnicy i kotłowni w jednym, gdzie pod nieobecność Wojtka spędzam sporo czasu jako palacz kotłowy co:-)))

Drzwi zostały zrobione ze starych dech z podsufitki w stodole, przebielone i zawoskowane.
A tu uchwyt na nich. Nabyty na rynku w Elblągu za jakieś 3 złote ( już nie pomnę, bo to dawno było... ) Zamykają się na magnesy. Zawiasy niestety nowe. Ale jak znajdę pasujące stare to niechybnie wymienię!

Uchwyt:

I Drzwi na strych. Pracowicie odczyszczone. Niestety - okazało się, że płyciny są dorabiane z różnych gatunków drewna, a i same drzwi mają parę otworów, które były zabite blachą i pociągnięte olejnicą. Pomalowałam je więc "odwrotnie" niż drzwi do pokoju Ewy - dając te same kolory i wzory. Otwory zmaskowałam za pomocą tego, co znalazłam w szufladach. Czyli mamy żelaznego aniołka, wykopanego w ogrodzie, ozdobny krąg od starego singera i...uchwyt do szuflady. No i nową - starą klamkę z rynku. Tym razem z Gdańska:-)))

I jeszcze wieszak z odzysku - też przebielony, znaleziony w przepastnych czeluściach naszej stodoły i spostponowany przez poprzednich właścicieli...

Łazienki jeszcze nie pokażę, bo doczyszczona dopiero jedna ściana. Sypialni też nie, bo nadal " w proszku", ale zaraz po świętach znowu biorę się do roboty. Bo teraz przede mną wyzwanie kul;inarne. Jutro robię kiełbasy z dziczyzny, a pojutrze wędzimy u Sąsiada...