Błogosławiony spokój

Nie dzieje się nic - i chwała za to Panu w Niebiesiech, bo odrobina świętego spokoju czasami też jest potrzebna:-))) Śnieg topnieje w zastraszającym tempie, wiatr nadal powiewa ale my się już zimna nie boimy. Udało się nam kupić pierwszorzędny węgiel - do pieca dokładamy zasadniczo dwa razy na dobę, a w domu temperatura oscyluje wokół 22 stopni. Jako żywo, odkąd mieszkamy na wsi takiej sauny zima jeszcze w domu nie było! Delektuję się więc błogim ciepełkiem, celebruję odrobinę lenistwa ( bo Wojtek w domu choć na trochę:-))), czytam, od czasu do czasu poszaleję w kuchni - takie normalne, spokojne życie. Odrobiny adrenalinki dostarcza tylko wyjazd po zakupy bo nieutwardzony fragment naszej drogi po stopnieniu śniegu stał się - jakby to powiedzieć - odrobinę błotnisty. Ale dajemy radę!
Przed oknami mamy teraz widok na ciężki sprzęt pracujący przy rzece Wąskiej. W ramach zabezpieczenia przeciwpowodziowego Żuław poszerzają ławy przy korycie rzeki. Będzie bezpieczniej na wiosnę, kiedy rzeka przybiera i 5 metrowej, leniwej strugi zamienia się w 30 metrową wartką rzekę. Poza tym z przyjemnością donoszę, że zaczęły się lisie gody. "Nasza" parka lisów ostatnio miała randkę nieopodal siedliska. Po drugiej stronie, niemal w tym samym czasie zaczęły parkoty zające. I niech mi nikt nie wmawia, że do utrzymania równowagi w przyrodzie potrzebni są myśliwi. W naszej okolicy myśliwych nie uświadczysz ( a jak uświadczysz, to na krótko, bo ja nerwowa jestem ). A mamy tu i lisy, i zające, i kuropatwy, i całą masę różnego drobiazgu. Jest para myszołowów rezydentów, parka kruków, regularnie odwiedzają nas bieliki i krogulec. A ostatnio w naszym ogrodzie zauważyłam łasiczkę! Różnorodność jest więc spora jak widać, a populacje raczej w normie.
I tym optymistycznym akcentem kończę na dziś. Poniżej fotki z ostatniego, śnieżnego spaceru z Niusiem ( Mila w tym czasie miała areszt domowy z uwagi na cieczkę...)


Uwielbiam tego psa:-)))

Nie mogę uwierzyć, że w marcu miną dopiero trzy lata jak jest z nami... ja się czuję jakby był mój od zawsze!

Zimowe widoczki

Wykopki na wale. Do wiosny prace będą skończone.

Na zdjęciu " wejściowym " był McBęcek " zewnętrzny". Tu już regeneruje siły po bohaterskich wyczynach na mrozie. I od razu mówię, że tej zimy jeszcze żaden niewinny ptak życia w łapach naszych kotów nie stracił! Szkolone bestie, a co! Nie na darmo wychowały się z papugami:-)))