Klinika mebli

Nudziło mi się. Lekki stan podgorączkowy, na zewnątrz zimno jak piorun i wietrznie, Wojtek okupował komputer. Coś trzeba by zrobić. A w kuchni stało sobie rozeschnięte do imentu nasze ulubione, zabytkowe krzesło. A drugie rozwalone w drobiazgi w oborze czekało aż mi natchnienie przyjdzie. Niestety krzesła u nas od czasu do czasu wymagają...hmmm...rewitalizacji. Bo ktoś ( przez delikatność nie wskażę kto, ale pewnie i tak wiecie...) siedząc przy kompie przyjmuje pozę wyluzowanego Amerykanina. Nie ma mebla, który by to na dłuższą metę wytrzymał. No i krzesło, które parę lat temu już odnawiałam - poległo. Przyniosłam zatem walające się części i przystąpiłam do prac naprawczych. Uciechy było co niemiara, bo opalarka jeszcze nóweczka niebiegana, więc z dużą radochą rozgrzewałam stare pozostałości kleju.
Z krzesłami poszło szybko, a ja miałam niedosyt. Padło na stół przytargany od sąsiadki, która sprzedawała dom. Chciałam doczyścić mu blat - tylko do zabezpieczenia, tak, żeby zostało surowe drewno, a nogi jedynie lekko myknąć. Niech będzie widać, że to staroć.
Ale małą szlifierką czyścić taką dużą powierzchnię? Niecierpliwośc mnie sparła i zawołałam Wojtka, co by przeleciał blat szlifierą od czyszczenia ścian z bali. Wojtek spojrzał na mnie i zapytał:
- Jesteś pewna? Bez namysłu odpowiedziałam, że tak. Na co on:
- Napyli ci się.
-To sprzątnę.
-OK. - Stwierdził mój chłop.
Po 30 sekundach zajarzyłam. Pył był wszędzie. O ja nieogarnięta! Zupełnie zapomniałam, że podczas czyszczenia tym draństwm obroty sa takie, że drobiny wciskają się wszędzie, a w powietrzu zamiast tlenu jest pył.
Efekty: czysty blat stołu w niecałe 10 minut. Sprzątanie kuchni - ponad 2 godziny. Potem mi się już nie nudziło, bo padłam...

Nawet Kartezjusz był znudzony

Krzesło rozłożone na czynniki pierwsze. To stara dobra robota. Kiedyś pisałam o nim - kolega, który pracuje w muzeum ocenił je na tzw. wiejski barok. Drewno wiązu, łączenia bez żadnych gwoździ, czy wkrętów.

Trzeba sobie jakoś radzić...zamiast ścisków stolarskich moja wielofunkcyjna apaszka ( często używana do stylizacji w sesjach fotograficznych:-))

Precyzyjnie nawiercone otwory na kołki. Stare łączenie pękło. Wiercił Wojtek.

Kawałek drugiego krzesła

I stół, na blacie mała szlifiereczka.

A tak wyglądała potem kuchnia...

I jeszcze szafa kuchenna. Też od sąsiadki. I tylko nie wiem, czy ją czyścić do żywego, czy potem przecierać, czy tylko podszlifować gdzieniegdzie i zostawić tak jak jest. Taki vintage na maxa?