Leniwa majówka

Majówka była dla nas długo oczekiwanym czasem relaksu. Ciągle w drodze, z jednego końca Polski, na drugi, zaczęliśmy tęsknic za słodkim nicnierobieniem. Oczywiście nicnierobienie w Siedlisku niekoniecznie oznacza leżenie do góry brzuchem, choć i na to znaleźliśmy dobrą chwilę:-)). Był czas na spotkanie z rodziną i z przyjaciółmi, był czas na spacery, rowerki, ale przede wszystkim był czas na ogarnianie ogrodu. Co prawda warzywnik nadal "leży i kwiczy", ale biorąc pod uwagę ilość wody latem w naszej studni, poważnie się zastanawiamy nad sensem jego utrzymywania. W zeszłym roku ziemia za oborą wyschła na wiór, a podlewać nie było czym.Zasiałam więc w wielkiej donicy przed domem natkę i koperek i na razie na tym zakończyłam.
Poza tym zaliczyłam kolejne szkolonko z wsi tematycznych. Tym razem odbywało się ono we wsi tematycznej. Byliśmy w Garncarnskiej Wiosce, w Kamionce koło Nidzicy. Wioska prowadzona jest w głównej mierze przez fundację i to co się tam dzieje jest zaiste imponujące. Na razie więcej nie napisze, bo będzie o wiosce reportaż do magazynu "Siedlisko".
Czyli co, zaczynamy? Najpierw Garncarska Wioska:

Widok na wioskę:

Nasza ekipa ( wśród uczestników byli przedstawiciele ( głównie przedstawicielki jak widać ) wsi tematycznych, nie tylko z województwa warmińsko-mazurskiego. Z większością z nich spotkamy się na następnym szkoleniu, za tydzień w Marózie.

Efekt mini warsztatów - moje dzieło to dzwoneczek w tulipanki.

Brama do ogrodu. Było jeszcze trochę łyso, ale i tak rozmach zadziwiał.

Jeden z zakatków ogrodu.

I stoły. Każdy z nich  cieszył oczy innym obrazem na blacie. Cudo! Czemu mi Bozia nie dała malarskiego talentu???

Do wioski co i rusz zajeżdża autokar z dzieciakami na rozmaite warsztaty - są zajęcia z garncarstwa, jest kino 3D, miejsce na ognisko, fantastycznie wyposażona, nowiutka świetlica dla mieszkańców wsi, i cała masa innych atrakcji. Działa to wszystko jak sprawne, całkiem spore przedsiębiorstwo, w którym pracę znajdują okoliczni mieszkańcy ( oczywiście ci co chcą...). Wszystkie zyski są reinwestowane, bo przedsiębiorstwo ma charakter non-profit. Zainspirowało nas to. Myślimy nad nowym projektem i założeniem fundacji.

A teraz wracamy do Siedliska:

Nasze bociany. Tradycyjnie spóźnione, więc znowu lęgu nie będzie, ale przynajmniej są, przysiadają i cieszą nas swoim widokiem i klekotem. Kiedy polegujemy w cieniu jabłoni, bociek majestatycznym krokiem przechadza się w ogrodzie między drzewami. Fantastyczny widok! Acz trudny do sfotografowania, bo bociek jest...hmmm...mobilny.

Bujna zieloność nieco już przełamana kwitnącymi krzewami i drzewami. Pierwsza była oczywiście mirabelka, czyli znana już Wam Biała Maryśka:

Teraz rozszalały się bzy - lilaki, jarzębiny i jabłonie. 

Zieloność jest wszechogarniająca...

Makbet leniwy...

Kartezjusz czujny ( niczym Karlsson z dachu...)

A Omułek coraz bardziej tolerancyjny wobec dzikiej bandy - tu z Salcią.

Mila za to jak zawsze piękna i dostojna:-))

Jeszcze na zakończenie - rodzinny spacer. W rolach głównych - Wojtek z Bratem i Bratanicą. W tle przemyka Bratowa:-))