Lampa

Przez dobre dwa lata wisiała w naszej kuchni lampa - obraz nędzy i rozpaczy. Totalna prowizorka, paskudna, żółta, plastikowa. Podłączona na chwilę, zanim nie kupimy lampy docelowej. Przez dwa lata przeryłam cały internet, w każdym mieście, w którym byliśmy szukaliśmy sklepów z oświetleniem i nic... To znaczy były, oczywiście, że były. Lampy cudeńka, lampy vintage, lampy super błysk i nowoczesność. Najróżniejsze, które tak czy inaczej pasowałyby do naszej kuchni. Ale ceny przyprawiały o zawrót głowy i wywoływały żałosny szloch mojego węża w kieszeni.
A rzeczona lampa musiała pasować zarówno do tej części z lekka staroświeckiej, ze ścianami z bali, włocławkiem na ścianach i cacuszkami na półkach, jak i do części czysto kuchennej, gdzie sklepienie jest kolebkowe, z odsłoniętej przez nas czerwonej cegły, a wyposażenie nowoczesne - INOX i nierdzewka. Ponieważ w sklepach nic takiego nie znalazłam, postanowiłam wziąć sprawy we własne ręce i lampę...zrobić. W leclercu nabyłam słoik ze srebrną pokrywką za oszałamiającą kwotę 6,50 zł, do tego 2 metry łańcucha, srebrny kawałek oprawki ( resztę oprawki wzięłam ze starej lampy, bo mi gamonie w sklepie nie skompletowali ), no i kabel od jeszcze innej lampy. W sumie materiały kosztowały jakieś 20 zł. Robota zajęła mi jedno popołudnie. I jest! I przyznam się, że dumna jestem niesłychanie. Bo świeci:-))

Prowizorka już jest "na śmietniku historii".

Elementy składowe...

Efekt:-))